Chronische idiopathische hoest is moeilijk te behandelen. Recentelijk is er meer aandacht gekomen voor behandelmogelijkheden met antagonisten van purinerge P2X-receptoren. In de RELIEF-studie werd de P2X3-receptorantagonist BLU-5937 getest. Naast een afname in hoestfrequentie lijkt ook de ernst van de hoest af te nemen. Bovendien gaat dit gepaard met een betere kwaliteit van leven.
Prof. dr. Surinder Birring (Kings College London, Verenigd Koninkrijk)
BLU-5937 is een antagonist van de purinerge P2X3-receptor die wordt onderzocht als behandelmogelijkheid voor chronische hoest. In de fase II RELIEF-studie werd aangetoond dat het middel bij patiënten met een hoestfrequentie van ≥20 of ≥32 per uur leidde tot een verlaging in de hoestfrequentie. Tijdens ERS 2021 presenteerde prof. Birring de resultaten uit de RELIEF-studie met BLU-5937 betreffende de patiëntgerapporteerde ernst van de hoest en de kwaliteit van leven.
RELIEF was een fase II-dosisescalatiestudie waarin patiënten met chronische idiopathische hoest gerandomiseerd werden toegewezen aan een 16-daagse behandelperiode waarin elke 4 dagen de dosis BLU-5937 werd opgehoogd (25, 50, 100 en 200 mg, 2 dd) of placebo. Na een ‘washout’-periode van 10 tot 14 dagen was vervolgens sprake van een omgekeerd schema, waarin de placebogroep BLU-5937 kreeg toegediend en de andere groep placebo voor een duur van 16 dagen. Veranderingen in ernst van de hoest ten opzichte van baseline en placebo werden door de patiënten gerapporteerd middels een ‘visual analog scale’ (CS-VAS) na de behandeldosis van 4 dagen. De kwaliteit van leven werd bepaald met de ‘Leicester Cough Quistionnaire’ (LCQ) na elke behandelperiode van 16 dagen.
De deelnemers die BLU-5937 kregen, lieten qua ernst van de hoest een numerieke verbetering zien in vergelijking met placebo, met een voor placebo gecorrigeerde verandering ten opzichte van baseline van -4,6, -7,6 en -11,5 voor respectievelijk de intent-to-treat-populatie (ITT) en de groepen met ≥20 of ≥32 hoesten per uur. Voor de groep met ≥32 hoesten per uur was dit verschil statistisch significant (p<0,05). De gemiddelde verbetering in de LCQ-score met BLU-5937 was hoger dan het minimaal klinisch relevante verschil (1,3) met 1,74, 2,13 en 2,47 voor respectievelijk ITT en de subgroepen met ≥20 of ≥32 hoesten per uur. Door de gerapporteerde verbeteringen in de placebogroepen van respectievelijk 1,2, 1,2, en 1,4 bereikten deze verschillen echter geen statistische significantie. Een empirische cumulatieve verdelingsfunctie liet zien dat de deelnemers van de studie een consistent hogere waarschijnlijkheid hadden om LCQ-verbeteringen te ervaren met BLU-5937 dan met placebo voor elke verschilgrootte.
CONCLUSIE
Over een behandelperiode van 16 dagen in de RELIEF-studie waren verbeteringen in ernst van de hoest en kwaliteit van leven in het voordeel van BLU-5937, waarbij een groter klinisch voordeel werd gezien bij subgroepen die ook een grotere reductie in hoestfrequentie vertoonden. De gevonden trends suggereren dat behandeling met een optimale dosis voor een langere periode ook een groter klinisch voordeel kan opleveren voor deze groep patiënten.
Referentie
Birring SS, Smith J, Morice A, et al. Improvements in cough severity and cough-related quality of life in a phase 2 trial (RELIEF) with the P2X3 antagonist BLU-5937 in refractory chronic cough (RCC). Gepresenteerd tijdens ERS 2021; abstract 1199.
Naar boven
