In een nieuwe studie is door wetenschappers uit Manchester (Verenigd Koninkrijk) onderzocht wat de invloed is van een hond in het huishouden tijdens de babytijd op de kans om later piepende ademhaling, een bekend astmasymptoom te ontwikkelen. Hierbij werd gekeken naar kinderen waarvan een klein deel van hun DNA anders is dan bij de meeste mensen. Eerder werd een verband ontdekt tussen het hebben van dit afwijkende DNA-stukje en een grotere kans op het ontwikkelen van een longaanval, ook wel een astma-exacerbatie genoemd. In totaal werden 9.149 kinderen onderzocht in de studie.
De erfelijkheid van astma blijkt tussen de 60 en 90% te zijn, maar dit kan maar voor een klein deel verklaard te worden aan de hand van verschillen in het DNA, waarin onze erfelijke informatie staat opgeslagen. Er is vaak een wisselwerking tussen je erfelijke informatie en je omgeving, en onderzoekers denken dat dit ook het geval is bij het ontwikkelen van astma. Dit houdt in dat, wanneer je op basis van je DNA een hoger risico hebt om astma te ontwikkelen, het mogelijk is dat je door een gunstige omgeving in je kindertijd toch geen astma zult ontwikkelen. Het tegenovergestelde kan ook waar zijn; als je geen verhoogd risico op astma hebt op basis van je genetische blauwdruk, kun je alsnog astma ontwikkelen door factoren in je omgeving zoals tabaksrook, luchtvervuiling of giftige stoffen in de werkomgeving.
In deze nieuwe studie uit Manchester werd gekeken of de aanwezigheid van een huisdier tijdens de kindertijd mogelijk een belangrijke factor zou kunnen zijn bij het ontwikkelen van het astmasymptoom piepende ademhaling. De onderzoekers vergeleken daarvoor kinderen die op basis van hun DNA een verhoogd risico hadden op astma, en kinderen zonder dit verhoogde risico. Vervolgens werd gekeken hoe vaak zij een piepende ademhaling ontwikkelden wanneer zij een hond, kat of helemaal geen huisdier hadden.
In het onderzoek werd gezien dat de kinderen met het verhoogde risico op astma ook een hogere kans hadden om een piepende ademhaling te ontwikkelen. Daarnaast bleek er inderdaad een interactie tussen het DNA en de omgeving te zijn. Bij kinderen met een verhoogd astmarisico, die opgroeiden met een hond in huis, verdween namelijk de verhoogde kans om een aanhoudende piepende ademhaling te ontwikkelen. De aanwezigheid van de hond beschermde de kinderen dus als het ware tegen het ontwikkelen van de astma, ondanks de grotere kans daarop vanuit hun DNA. Bij kinderen met het hogere astmarisico, die geen huisdieren hadden, werd wel gezien dat zij vaker een aanhoudende piepende ademhaling hadden in vergelijking met kinderen zonder het verhoogde genetische risico.
De onderzoekers bekeken of de aanwezigheid van een kat in de babytijd dezelfde invloed had, maar dit bleek niet zo te zijn. Kinderen met het verhoogde astmarisico ontwikkelden net zo vaak een piepende ademhaling wanneer zij een kat als huisdier hadden, als wanneer zij geen huisdier hadden.
In de studie werd gezien dat kinderen met een hoger astmarisico op basis van hun DNA vaker een aanhoudende piepende ademhaling ontwikkelden. Maar bij kinderen die in het eerste levensjaar een hond als huisdier hadden, verdween dit verhoogde risico. Bij kinderen met een laag astmarisico was er geen verband tussen een hond als huisdier hebben en het ontwikkelen van een piepende ademhaling. Ten slotte werd er geen beschermend effect van een kat als huisdier gezien op het ontwikkelen van het astmasymptoom.
Bronnen
Naar boven
